Rouw & verlies

Rouwverwerking is bij geen mens hetzelfde. Het overlijden van een belangrijk persoon kan iemand kwetsbaar maken, rouwen is een normale reactie op verlies. Rouw is altijd een individueel proces en is geen tijd aan verbonden. In het verleden werd gedacht dat mensen een aantal rouwfasen moesten doorlopen om een verlies te kunnen verwerken. Wanneer men deze fasen niet goed doorliep werd gedacht dat ze onvoldoende konden rouwen.

Een kennismakingsgesprek is gratis en duurt ongeveer 30 minuten. Tijdens dit gesprek kijken we of er een klik is en of we samen verder gaan. De kosten van een rouwbegeleidingstraject bedragen €70,- (exclusief btw) per sessie en duurt circa 60 minuten.

Verschillende vormen van verlies

Niet alleen het overlijden van een dierbare is een groot verlies. Andere verliezen kunnen echter ook een rouwproces ten gevolg hebben, te denken valt aan verlies van:

  • gezondheid, bij een (chronische) ziekte of een lichamelijke beperking;
  • een betekenisvolle relatie na een overlijden of een scheiding;
  • toekomstperspectief;
  • verwachtingen bij het hebben van een kind met een beperking;
  • zekerheid in een nieuwe levensfase;
  • werk door ziekte, reorganisatie, ontslag of pensionering;
  • oudere mensen; onophoudelijk verlies, zonder dat er iets voor terugkomt;
  • verwachtingen, hoop en illusies.

Bij volwassenen worden er over het algemeen 4 rouwtaken onderscheiden:

  • het aanvaarden van de realiteit van het verlies: laten doordringen dat het verlies definitief is, de onmogelijkheid om de tijd terug te draaien.
  • doorleven met de pijn en het verdriet: een wirwar aan gevoelens. Rouw kan uit een scala van gevoelens bestaan.Vaak ook lichamelijk gevoelde pijn is een uiting van deze gevoelens.
  • het aanpassen aan een nieuw leven waarin de overledene niet meer aanwezig  is. In het begin kan alles iemand met het verlies confronteren en pijn veroorzaken. Bestaande structuren verdwijnen of veranderen. U moet taken en werkzaamheden overnemen die eerder door de overledenen werden gedaan.
  • de overledene emotioneel een plaats geven en de draad in het leven weer oppakken. Verder leren leven betekent ook dat de band met de overledene er niet meer is en opnieuw vorm gegeven dient te worden.

Wat kan hulp bij verlies bieden?

hulp bij het gunnen van ruimte en lucht bij verlies

het voorkomen van depressiviteit

het voorkomen van verwaarlozing

het opheffen van blokkades en ontkenning

herkenning van de pijn van het verlies

het voorkomen van verdrinking in het verlies

Rouwwandeling

Heb je een geliefde verloren? Of je baan? Strekt de leegte zich uit? Geen zin om iets te doen en blijf je hangen? Voel je je alleen en nutteloos? Er zijn talloze manieren om rouw en verlies te verwerken, de één praat met familie en vrienden, de ander kiest voor een gespecialiseerd rouwtherapeut. Ik nodig je uit om samen met lotgenoten al wandelend te praten.

Een gemiddelde wandeling duurt circa 1,5 uur, maar langer of korter is natuurlijk ook mogelijk. Elke maand is er een ander wandelthema. Napraten met koffie en thee. De kosten zijn € 20,- per wandeling.

Begeleiding van kinderen bij verlies

Ieder kind gaat op zijn/haar manier om met verdriet na een overlijden van een dierbare en het is goed dat het kind hier de ruimte voor krijgt. Kinderen rouwen nu eenmaal anders dan volwassen.

Wanneer het kind tijdens een rouwperiode bepaald gedrag gaat vertonen zoals agressief gedrag, vermijdingsgedrag, zeer negatieve  houding, in niets meer iets positiefs kan zien en geen plezier meer kan beleven dan heeft het kind onvoldoende steun en is het tijd om hulp te zoeken.

Tijdens het begeleiden van kinderen in mijn praktijk maak ik gebruik van verschillende creatieve vormen zoals het maken van een  herinneringenboek of herinneringskaartjes om dierbare en fijne herinneringen op te halen. Het maken van een herinneringsboek is een grijpbare en voelbare herinnering aan de overledene. Het werkt genezend en brengt je dichter bij de overledene.

Zelfdoding

Het vernemen van dit slechte nieuws kan een immense schok teweeg brengen bij nabestaanden. Je vraagt je af wat er precies is gebeurd, wie was erbij, heeft hij/zij geleden? Tal van vragen waarop je als nabestaanden antwoord probeert  te vinden. Gebrek aan deze informatie kan problemen opleveren bij het rouwen. Dit geldt ook voor kinderen. Al zijn de omstandigheden dramatisch dan nog hebben kinderen het  recht om goed mogelijk geïnformeerd te worden. De informatie die je geeft stem je af op de leeftijd van het kind.

Des te groter is de schok als je zelf  het soms ernstig verminkte lichaam aantreft. Dit kan soms resulteren in een posttraumatische stressstoornis. Soms komt het voor dat de omgeving onprettig reageert omdat men zelfdoding afkeurt of niet goed weet wat te doen. Soms zijn de reacties  warm en invoelend, soms bot en vol onbegrip. Meestal zijn ze goed bedoeld, maar in jouw beleving vaak onhandig en weinig gepast.

Misschien denk je nu wel dat anderen jou als schuldige aanwijzen, wat je gevoelens van waardeloosheid en verlatenheid versterkt. Blijf voor jezelf herhalen dat jij nooit verantwoordelijk bent voor wat iemand anders doet.

Sta jezelf toe professionele hulp in te roepen als je er zelf niet meer uitkomt.